İç Döküntüsü...

Adaletin bu dünyaya hiç uğramadığını,doğrunun her zaman görmezden gelindiğini,hak ve hukuk denen şeyin hiç olmadığını yavaş yavaş kanata kanata öğretiyormuş hayat...Görsen bile görmemek,duysan bile duymamak,bilsen bile bilmemek insanı değerli kılıyormuş o zaman karaktersiz olmak ''saygı duyulan insan''  mertebesine sokuyormuş.Eğer yaşamak için böyle olunması gerekiyorsa ben yine gerçekçi olup yeni yaralara açık olacağım varsın sadece bu dünyalık yaşayan sahtekarlar yaralasın...Bilsinlerki ben daha çok güçleniyorum,bilsinlerki ben daha da olgunlaşıyorum ve bilsinlerki ben taşıdığım kalple sahip olduğum asil bi kahraman oluyorum...

Sabrın Sonu Selamet-miş :)

                 Daha ne kadar daha sabredebileceğim bilmiyorum...Günler geçmez oldu yaa bildiğin eğlenirken 1 saati 5 dk yaşar gidi hissetmemiz yada sevdiklerimizle geçirdiğimiz koca bir günü sanki bir kaç saat geçirmişiz hissi veren o zaman neden şimdi akmıyorda bana 1 günü asır gibi sürdürmeye devam ediyo :S 

                 Aklımın bir kenarına yazılan hayır hayır kazınan bu düşünce,kendime her defasında unutmamam için direndiğim ve günboyu her şeyde içinde onu bulduğum (okuduğum kitap,dizide,gazetede en beteride reklam da bile) gün  ışığına çıkan ve bana psikolojik travma yarattıran sürekli iç hesaplaşma yaşadığım bu sorun için daha ne kadar sabretmem gerekecek bilmiyorum bildiğim tek şey artık bende sabır da gelecek olan selamet de kalmadı, ben benden geçtikten sonra gelen selamet işe yarayacakmı merakla bekleyişteyim...

                 Artık  ''az kaldı'',''ya takma geçicek'',''aman begüm bence sen abartıyosun sen haklısın ne diye sıkıntı yapıosun kendine'' vs vs vs vs... şeyler duymaktan da sıkıldım ne kadar haklı olduğumu,rahat olmam gerektiğini bilsemde ne yazıkkı durum içinde olup, dışarıdan bakanla aynı hissiyatlar geçemiyor içinden.Başkasını bilmem ama benim yüreğim el vermiyor saçımdan ayak tırnağıma kadar vücudumun her zerresi bunu düşünüyo artık dayanmak zor,tahammülü yok...gözlerimin kaybolurcasına kahkaha atmayı gülmeyi özledim :( güzel günler çabuk gel ne olurr...

NOT:1 yıl sonra bu yazıyı okuduğumda vay be neler yaşamışım ben işte bu olay beni daha da çok olgunlaştırmış diyeceğim kesinlikle çok açık ve net yazamasamda olayı ben okuduğumda bana hep o günü hatırlatacak ve gelecekte yüzümde bi tebessümle okutup bol bol güldürecek :) renkli günler...