İç Döküntüsü...

Adaletin bu dünyaya hiç uğramadığını,doğrunun her zaman görmezden gelindiğini,hak ve hukuk denen şeyin hiç olmadığını yavaş yavaş kanata kanata öğretiyormuş hayat...Görsen bile görmemek,duysan bile duymamak,bilsen bile bilmemek insanı değerli kılıyormuş o zaman karaktersiz olmak ''saygı duyulan insan''  mertebesine sokuyormuş.Eğer yaşamak için böyle olunması gerekiyorsa ben yine gerçekçi olup yeni yaralara açık olacağım varsın sadece bu dünyalık yaşayan sahtekarlar yaralasın...Bilsinlerki ben daha çok güçleniyorum,bilsinlerki ben daha da olgunlaşıyorum ve bilsinlerki ben taşıdığım kalple sahip olduğum asil bi kahraman oluyorum...